De wachtkamer van het universum

De Mysticus schrijft

De wachtkamer van het universum….

Ik herken de fase, het tussenstation, ook wel de grote kosmische leegte genoemd. Een station waarin mij gevraagd wordt om te wachten. Iets wat voor ons mensen soms heel onnatuurlijk kan zijn, terwijl het eigenlijk zo natuurlijk is.

Als een zwangere vrouw die wacht tot haar baby komt, wacht ik tot de geboorte van mijn manifestaties. 

Het zaadje is een hele poos geleden geplant, de juiste omstandigheden zijn gecreëerd en de juiste fundering is gelegd. Alles staat klaar en innerlijk voel ik de beweging, de verandering.

Maar dan komt in de aardse realiteit toch even het oude langs. Als een echo dient het zich aan. Een uitnodiging om er niet in mee te gaan. Om simpelweg de laatste restjes te ervaren van oude emotie, zodat nieuwe energie volledig in beweging kan.

Emotion een prachtig Engels woord dat in spirituele begrippen vaak wordt uitgelegd als “energy in motion”, energie in beweging.

Misschien herken je het: je bent aan het einde van een cycli, je voelt de shift ook al laat de externe wereld lichte glimpen zien en het ego dient zich aan om afgepeld te worden. De grote test. De reiniging. De kosmische smudge en de engelen die je uitnodigen niks vanuit goed of fout te zien.

Je hart breekt, open. Pijnlijk.

En toch weet je het: aan het eind van de emotionele tunnel van reiniging is zo’n grote bevrijding, dus je duikt er in, geeft je over. Zorgt goed voor je tempel en wacht.

Als een zwangere vrouw die haar baby kamer al heeft ingericht. Wachtend op wat komen zal. 

Niks meer te doen, alleen maar te zijn met wat is.