Mijn thuis in de sterren - De Blue Avians

De mysticus schrijft

Het weten van de ziel....

De avond was genaderd en ik zat midden in een schilderij waar ik al een tijdje mee bezig ben. Nando nodigde me uit om even uit het schilderij te stappen. Samen buiten keken we naar de regendruppels die vielen, voelde we de wind die langs ons heen waaide.

Ik voelde mijn Zijn en Nando was trots dat ik gehoor gaf.

Des te leger ik werd, des te meer ik opmerkte hoe erg ik de ruimte nodig heb tussen de beweging. Een oude gewoonte om door te razen, maar de nieuwe uitnodiging om te vertragen, te zakken, volledig één te worden met de elementen om mij heen.

Kijkend naar de dansende bomen van de bladeren, voelde ik hun hartslag. De eenheidservaring naderde. Hetgeen ik sinds kind via de Blue Avians ervaren kan.

Op een gegeven moment stapte ik weer naar binnen, voldaan, maar eenmaal toen ik achter het schildersezel ging zitten voor het doek brak ik in tranen uit met een enorm gevoel van verdriet.

Heimwee én herkenning.

Ik keek naar het doek en begreep het, de Blue Avians zijn weer in mijn energieveld, ze plopte via een portaal in het doek op. Na een hele lange tijd hun aanwezigheid te hebben gemist via mijn helder horen en zien, hoorde ik ze weer. Ze kwamen weer door. Bijzonder hoe die middag een vriendin vroeg naar mijn laatste schilderijen waar ze ook al door waren gekomen in de vorm van een geopende chrysalis en in een ander schilderij in groepsdynamiek. Terwijl ik de twee schilderijen aan haar liet zien hoorde ik mijzelf spontaan mompelen: "ja, mijn sterrenfamilie maar het is een beetje stil op het moment".  

Vervolgens liep ik naar binnen om iets te pakken, ik keek op mijn mobiel en plop: 11:11, de dag daarvoor ook al. Om de haverklap dubbele getallen, tekens, synchroniciteit. Ik voelde aan alles: er vinden grote shifts plaats, ik word weer ergens energetisch op voorbereid. 

Voor een lange tijd was er te weinig ruimte in mij, te weinig verstilling voor mijn sterrenfamilie om door te komen, een te dicht energieveld. Ik raasde maar door, ging door een vrij drukke periode heen en gunde mijzelf weinig rust en erkenning.

Nu de rust er weer is, het nodige opgeruimd en de ruimte voor flow weer is ontstaan, zijn de blue avians weer in volledigheid terug in mijn veld. 

Dankbaar liet ik de tranen gaan en hoorde ik ze zeggen: ‘We zijn er weer en jij ook. Sabina, ga je nu eindelijk volledig voor ons channelen? Durf je nu eindelijk voor ons te gaan staan? Durf je nu eindelijk te spreken via de stem van één?’.

Spannend, iets wat ik al die tijd heb opgeschreven en één op één aan naasten, in sessies of aan mensen die op mijn pad kwamen heb doorgegeven, hun stem van eenheid, hun codering en trilling. Maar nooit voluit.

De blue avians hebben voor ons een boodschap, de tijd is er rijp voor en ik nu ook. Al die tijd hielden vragen als: “Is het niet te out there?”, “word ik dan niet als een gekkie gezien?” mij tegen.

Leuk dat ego. Maar ik voel mij zo veel meer geaard hier op aarde wanneer ik mijzelf dienstbaar maak, wanneer ik mijzelf houd aan mijn zielentaak met mijn origine. Hetgeen waarvoor ik hier gekomen ben. Ook de heimwee valt dan weg en wordt vervangen voor zoveel onvoorwaardelijke liefde, verbinding en eenheid.

Ik voel de gevleugelde, de legende van de gevleugelden is hoe de Blue Avians zich aan mij vermeld hebben, dan overal om mij heen. Ik zal hier later dieper op in gaan, beetje bij beetje. De laatste dagen viel me al op dat prachtige roofvogels met me mee vlogen op de fiets, ik continu vlinders om mij heen had uit het niets in drie eenheden en mijn energie weer in een rap tempo aan het shiften is.

Binnenste buiten keren, misschien wel de grootste initiatie voor mij. Ik voel het in mijn keel die staat te popelen om nu eindelijk voluit te channelen. Nu eindelijk gehoor te geven aan mijn innerlijke stem van waarneming.

 De Blue Avians. Mijn thuis in de sterren. Mijn zielsfrequentie van oorsprong.

Sabina in overgave. In verstilling. Ruimte scheppend in deze overgang om te kunnen luisteren naar wat mij doorgegeven wordt. Loslatend aan elke zelfafwijzing of stem van perfectie. Ready to be out there, ready to be brutally real.

Vanaf nu weer één stem en geen splinters ervan.

Binnenkort meer.

💙